Op de tentoonstelling Icons in het Fries Museum hing het schilderij van Radclyff Hall, dat normaal in Londen zo hoog hangt dat het nauwelijks is te zien. In Leeuwarden was het heel duidelijk. Goede reden om mijn De bron van eenzaamheid (The well of lonelinnes) weer eens te pakken. Een absoluut icoon voor “lesbische literatuur”.
Een heel ander boek is de bundel Als je maar gelukkig bent, waar meer of minder prominente lhbti’ers hun verhaal vertellen: Claudia de Breij, Paul de Leeuw. Soms coming out verhalen, soms gaat het verder. Beslist aan te bevelen.
Margriet van der Linden schreef De liefde niet. Hoe om te gaan met je lesbische gevoelens als je uit streng christelijke hoek komt?
Voor mij was een tranentrekker Carol door Patricia Highsmith.
Natuurlijk kan ik niet heen om Sarah Waters. De huisgenoten en Vingervlug zijn heel bijzonder, juist ook omdat lesbisch zijn vanzelfsprekend is en niet in het verboden hoekje wordt geplaatst.
Veel moeizamer is Mädchen in Uniform van Christa Winsloe, in het Nederlands uitgekomen bij Feministische Uitgeverij Sara en dus alleen nog antiquarisch te krijgen. Een boek vergelijkbaar met De bron van eenzaamheid ook qua tijd waarin het speelt.
Queer is een boek van journaliste Xandra Schutte met 44 LHBTI-hoogtepunten uit de naoorlogse literatuur van Nederland en Vlaanderen. Voor zover ik weet is dit boek niet als e-book verkrijgbaar. Dat geldt ook voor De bron van eenzaamheid.
Al een wat ouder boek over transgender zijn is Ik Moniek, een vrouw… door Moniek van Dommelen. Luchtig geschreven, maar het heeft mij enorm geholpen. (helaas niet als e-book verschenen)
Tenslotte een boek van vorig jaar van de Vlaamse schrijfster Delfien Vandenheede, getiteld November en ik, een zeer lezenswaardig boek waarover ik graag zou discussiëren in een boekenclub.
Door Anja Schrage